Ik ervaar het wel nog altijd als een voorrecht dat ik er bij mocht zijn toen hij zachtjes zijn laatste adem uitblies. Een onherstelbaar verlies, gisteren, vandaag, en voor altijd.
Laat me nog eens herhalen dat onze pa een voorbeeld van verantwoordelijkheidszin en offervaardigheid was, en dat zijn ganse leven als huisvader in het teken stond van zijn familie en als rijkswachter in dienst van zijn land. Zijn eigen belang heeft nooit meegeteld en zijn veel te vroeg overlijden kan zeker direct gelinkt worden aan de vele, soms zwarte miserie die hij gekend heeft en die hij gans alleen gedragen heeft.Ook daarover zouden vele verhalen kunnen verteld worden.
En zijn enige, laatste droom voor hemzelf heeft hij nooit mogen beleven. Bij mij wringt dat nog altijd, want ik heb niet altijd goed geluisterd en de realisatie van die laatste droom had hij meer dan verdiend, maar ja, de mens wikt, maar God beschikt.
Beste pa, ik ben ondertussen al 5 jaar ouder dan jij ooit geworden bent, en vier jaar ouder dan je eigen vader geworden is. Maar ik heb één troost : ik zal je niet meer zo lang moeten missen als ik je tot nu toe moeten missen heb.
En ik heb een groot spijt : dat ik nooit een tiende van de man geworden ben die jij geweest bent.
Okegem of Meerbeke, begin 1941, pa, ma en ik
Pa bij den troep in de jaren 30
Pa en ma
op de Antwerpse Steenweg te Sint Amandsberg,
eind van de jaren 60
op de Antwerpse Steenweg te Sint Amandsberg,
eind van de jaren 60
1 comment:
nonkeltje de jaren vliegen voorbij he en het gemis zal er altijd zijn jij bent trots op je ouders voor wat ze allemaal hebben mee gemaakt maar ik ben er zeker van dat zij ook trots zijn op jou wat jij allemaal hebt bereikt in je leven .Mogen ze samen rusten in vrede
tanja
Post a Comment