Blinde gelovigen

Eens te meer slaat Marc Reynebeau de nagel op de kop :

"Politici hanteren een ogenschijnlijk objectieve, technocratische taal over ‘noodzakelijke’ structuurhervormingen en moderniseringen waarvoor geen alternatief bestaat. Dat gebiedt ‘de rede’, aldus Muyters, met jobs als het ultieme argument: ‘het alternatief is de stilstand’. In zijn ideologische wanbegrip ziet hij de syndicale keuze alleen als obstructie. Rotsvaste gelovigen worden soms wat beaat en verwarren dan twijfel met ketterij.
Het staat ook letterlijk in het Vlaams regeerakkoord. Dat kiest voor een ‘marktgedreven overheidsbeleid’, en erkent in die logica uitsluitend ondernemers als scheppers van ‘welvaart én welzijn’. Het blijkt ook uit de dynamiek van het publieke debat. Als economen zich verbazen over politieke plannen voor een lineaire loonlastenverlaging, is het geen politicus, maar een werkgeversorganisatie die ervan de goede zin en de voorwaarden komt uitleggen (DS 15 september) .
Politici zijn zo doordrongen van het marktdenken, dat ze het niet langer zien als de ideologische keuze die het nochtans is, maar alleen nog als een onwrikbare noodzaak. En het wordt inderdaad een natuurwet in de politieke correctheid van de EU: bezuinigen. Al faalt dat dogma in al zijn beloften en kan, dankzij de ECB, de toorn van ‘de financiële markten’ er niet langer voor dienen als stok achter de deur. Bezuinigen is dus wel degelijk een doel op zich.
Dat is de revolutie die zich heeft voltrokken. De vakbonden komen eerder te laat dan dat ze voorbarig zijn."

Lees : http://www.standaard.be/cnt/dmf20140916_01271167.
.
Mijn cursiefjes. Democratie dient tot niets wanneer onze vertegenwoordigers verkocht zijn aan de dwaalleer van de markt.

En Reynebeau geeft er nog een fameuze lap bovenop in :
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140930_01296470.

"Met dogma’s en fetisjen doen politici niet op een empirische, maar op een religieuze manier aan politiek. Hogepriesters dragen de zuivere leer uit, inquisiteurs bekampen elke ketterij. Toen De Grauwe vorige week andermaal vloekte in de ‘Zweedse’ kerk en hoge loonkosten een economische deugd noemde, riep de inquisitie hem in de digitale media dus prompt tot de orde: ‘maar Paul toch’, ‘onzin’.
Met de mantra dat er geen alternatief is, grossiert de nieuwe meerderheid in geloof en liturgie. Haar geloof mag niet door feiten of wetenschap aan het wankelen gaan en op tegenspraak reageert ze met retorische rituelen, het reciteren van bezweringen die universele regels of natuurwetten lijken uit te drukken: ‘de tering naar de nering zetten’, ‘snoeien om te bloeien’ of ‘gratis bestaat niet’. De pseudo-volkswijsheid van die al te beknopte waarheden bezit meer communicatieve dan inhoudelijke soliditeit. En ken uw vijand. De Vlaamse coalitie is zelfs al aan exorcisme toe, nu ze Guy Mathot in haar discours postuum zo’n opvallende comeback laat maken: vade retro Satanas!"