Ik weet het niet juist meer en ik wil het niet opzoeken, maar op 2 of 5 november, nu 19 jaar geleden, rond zeventien uur 's avonds, ging de deur van mijn kantoor open en overkwam me een mirakel dat me volledig in de war bracht, een mirakel waar ik nu nog altijd op teer en waar ik nu nog altijd aan lijd.
Zonder die verschijning zouden de laatste negentien jaar van mijn leven totaal anders geworden zijn, en ik denk, in balans ook véél onaantrekkelijker geweest zijn.
Het had heel misschien ook nog veel beter kunnen worden als ... , als ..., en als ... maar ja, as is verbrande turf. En, niet zonder enige weemoed, kan ik toch schrijven dat ik blij ben met wat ik gekregen heb.
Amen, en YBBIAYF. The rest is silence.
Op deze post kan niet gereageerd worden.