(Vr)eten

Sedert eten, maar eigenaardig genoeg niet drinken, een van de toppers geworden is in het media aanbod, is het aantal restaurants, brasseries, snack bars en andere vreettenten geëxplodeerd. Ik zou bijna durven schrijven dat er nu ongeveer even veel eethuizen en vreettenten zijn als er in mijn jonge jaren cafés waren. Zowat iedereen denkt dat hij/zij een begenadigde kok is, maar het aantal klodderaars is niet meer te tellen.  Want spijtig genoeg heeft die vermenigvuldiging niets gedaan voor de kwaliteit. Zowat eenieder kan, mits enige oefening, een deftige pint bier schenken ; maar niet iedereen kan een behoorlijke schotel eten in mekaar flansen.

Ik heb deze week nog maar eens ondervonden dat het bereiden van een smakelijke gebakken paling de capacititeiten van sommige would be chefs ver overschrijdt. Een onnvoldoende gebakken product toch met een verbrand vel produceren ? Je moet het maar kunnen. Ik heb die eetgelegenheid nu voor de tweede en allerlaatste keer bezocht, maar toch komt ze regelmatig plaats te kort. Va t'en comprendre. Ofwel hebben de klanten geen smaakpupillen meer, ofwel wil "de mens" inderdaad bedrogen worden.

De vorm van het bord en de schikking van de ingrediënten lijken zonder meer belangrijker geworden te zijn dan de kwaliteit van wat op dat bord terecht komt.

En over de bediening en over de prijzen kunnen we beter zwijgen zeker ?

No comments: