Vandaag is het juist vijftig jaar geleden dat het Tweede Vaticaans Concilie plechtig gesloten werd. Ik was toen juist 25 jaar geworden en heb daar indertijd bitter weinig aandacht aan besteed.
In de jaren die volgden heeft de ene zware storm na de andere over de Roomse kerk gewaaid en is er blijkkbaar bitter weinig overeind gebleven van geloof en traditie. Nog altijd wordt er zwaar gediscuteerd over nut of onnut van dat concilie waarbij de christelijke naastenliefde dikwijls héél ver te zoeken is.
En er zijn waarschijnlijk geen twee theologen te vinden die het op alle punten van het concilie eens zijn.
Zelf weet ik nog altijd niet goed wat ik over de kerk voor en over de kerk na het concilie moet denken. Maar is er niet minstens een gedeeltelijk oorzakelijk verband tussen dat concilie en de leegloop van de kerken ? Het gezegde over het kind en het badwater springs to mind.
En persoonlijk ga ik er van uit dat, indien er ooit een laatste oordeel zou komen, de concilievaders zeer waarschijlijk een serieuze bolwassing zouden mogen verwachten, want de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens.
But who knows ?
No comments:
Post a Comment