Zes en dertig jaar geleden werd mijn vader voor een behoorlijk volle kerk begraven. Ook toen was het zeer guur en koud maar wel droog weer. Ook toen waren de Floraliën aan de gang (denk ik toch).
Een goede vriend, een vroegere buur en collega rijkswachter had voorgesteld om in "tenue" te komen. Er waren veel (oud-)rijkswachters maar één enkel uniform.
Bij het uitgaan van de dienst werd de Brabançonne op ons verzoek op het orgel gespeeld. Ik heb de Brabançonne nog nooit zo vals horen spelen. Ik heb steeds (hopelijk ten onrechte) gedacht dat de organist een extreme flamingant was ... Misschien had de man gewoon een slechte dag ...
Voor mijn vader : hij kon de Brabançonne nooit horen zonder tranen in de ogen te krijgen (zijn oudste zoon ten andere ook niet ...).
No comments:
Post a Comment