Toevallig zie ik op Geneanet de gegevens van een meisje dat in mijn prille snotneusjaren enige indruk maakte op mij en op mijn kameraden. Ik heb nooit de moed opgebracht om haar aan te spreken, maar de bevlieging was gelukkig van korte duur en het meisje snel vergeten.
Ik herinner me wel (of heb ik mij dat ingebeeld) dat ze als nog kleine puk op een zwaar boerenpaard over het dorpsplein paradeerde hoewel haar ouders geen boeren waren. Veel dieper ging de indruk niet ...
Maar wat me even een behoorlijke schok geeft is dat ik zie en me realiseer dat die dame nu 80 jaar is.
Niet om die dame, maar omdat ik voor mezelf steeds klaarder inzie dat "het beste er af is", mentaal en fysiek.
Ik ben op een paar jaar echt oud geworden ; en wat nog erger is, ik ben het nog gaan aanvaarden ook ! Op de meeste plaatsen waar ik nu en dan nog opduik en zeker op familiefeestjes ben ik nu bijna gegarandeerd de oudste aanwezige persoon.
Niet echt plezant ; met wie moet je nog eens een serieuze boom opzetten over een of ander interessant onderwerp ? Binnen de 10 minuten zitten je gesprekspartners gegarandeerd te gapen of hun smartphone uitgebreid te mishandelen.
Als geoefend statisticus ben ik gaan inzien dat de kansen dat er mij nog veel plezante zaken overkomen veel kleiner zijn dan de kansen dat er mij alleen nog onaangename zakent te wachten staan. Daar zullen we het moeten mee doen zeker.
Maar enfin, we zien wel.
No comments:
Post a Comment