Ik zit altijd met open oren en mond te luisteren waneer ik mensen in documentaire programma's hoor vertellen wat ze op een bepaalde dag, decennia geleden, gedaan of beleefd hebben en met wie. Gebeurtenissen uit hun verre jeugd met naam en toenaam van hun speelkameraadjes, oorlogsherinneringen van 70 jaar geleden, belangrijke familiegebeurtenissen en professionele evenementen.
Mijn lange termijn geheugen is nooit spectaculaire geweest en blijft snel afzwakken : ik kan me zelfs de namen niet meer herinneren van collega's waar ik tien en soms twintig jaar samengewerkt heb. Ook van mijn rechtstreekse medewerkers van het laatste decennium zijn veel namen finaal verdwenen, maar er zijn er wel een paar die ik nooit zal vergeten, en één die zal blijven schitteren.
Zelfs van uiterst tekenende en belangrijke gebeurtenissen in mijn privé-leven zijn de details weggedeemsterd.
En mijn korte termijn geheugen is zo mogelijk nog slechter, maar dat is gelukkig niet zo erg - op mijn leeftijd is er niet zo veel dat het herinneren waard is - behalve wanneer ik weer eens een te goed geklasseerd stuk papier zoek.
Is mijn geheugen dan zoveel slechter dan het gemiddelde, of zit er een behoorlijke portie fantasie verwerkt in de herinneringen van anderen ?
No comments:
Post a Comment