Ik was in Rocamadour op zaterdag 8 juni in de voormiddag. Al dan niet toevallig de dag waarop de duizendste verjaardag van het bedevaartsoord en de honderdste verjaardag van de wijding van de basiliek gevierd werden.
Een ploeg van KTO was druk doende, maar de belangstelling was veel minder dan op een doordeweekse weekdag in het seizoen, zowel op het niveau van de basiliek en de kapellen als in de winkeltjes beneden. En na een week schitterend weer - ook daar de eerste van het jaar hoorde ik - kwamen wolken en regendruppels weer in actie.
Een paar dagen voordien zag ik het sprookjesachtige Conques, alles en meer dan ik ervan verwacht had. Dit stadje was ook de reden waarom ik de reis ondernam.
De prehistorische grotschilderingen van Pech Merle daarentegen waren voor mij een grote ontgoocheling. Volgens de Michelin zijn die een reis waard. Maar zonder de aanduidingen van een ratelende gids met een minimaal lichtpuntje zijn de meeste tekeningen bijna niet te ontwaren of te ontcijferen. Het was overigens de eerste grot die ik bezoek waar meerdere mensen ademhalingsmoeilijkheden ondervonden - daar wordt aan de ingang ook voor gewaarschuwd.
Overigens blijft de streek van de Dordogne, Quercy en Périgord voor mij de allermooiste van Frankrijk. Ik weet nu eindelijk ook dat men Kercie en niet Kwercie moet zeggen.
Prachtige landschappen, een overvloed aan schitterende monumenten en een ongelooflijk rijk aanbod van gastronomische streekproducten zelfs in de eenvoudigste restaurants ; beter is moeilijk te verwezenlijken.
2 comments:
Onze pretentieuze "restaurateurs" hebben nog véél te leren !
De meeste mensen vinden Pech Merle een wereldwonder dat je minstens een keer gezien moet hebben.
Wel, ik kwam en ik zag ; en je bent contrair of je bent het niet.
Post a Comment