"De trein: soms kun je niet anders dan lachen, van pure moedeloosheid."
Een perfect herkenbaar verhaal van miserie op het spoor. Uit het leven gegrepen !
Het doet me denken aan de keer dat ik in Bosvoorde sliep en in Ottignies terecht kwam ; en de keer dat ik bij een dik pak sneeuw vier, vijf uur nodig had om van Gent Sint Pieters in Brussel Zuid te raken ; juist op tijd om op (de laatste) trein naar Gent Sint Pieters te springen juist voor het spoorverkeer totaal stil viel.
Na een kwarteeuw al dan niet gewilde pesterijen, al dan niet het gevolg van incompetentie, ben ik dan ook van de trein op de auto gestapt. Ik vind dat de autoproducenten en -verkopers het spoor zouden moeten subsidiëren, want het spoor jaagt de autoverkoop al decennia de hoogte in !
En zeggen dat aan mijn moeder's kant bijna al mijn familieleden aan het spoor werkten. Toen de treinen nog op tijd reden !
No comments:
Post a Comment