Enkele dagen geleden was ik in vooraanstaand gezelschap in Moissac (Tarn-et-Garonne). Nadat onze groep het schitterende timpaan en de kunstschatten van de abbatiale bewonderd had was het tijd om het restaurant op te zoeken voor de lunch.
Zoals altijd duurt het heel even eer iedereen verzameld kan worden, en trok een voorhoede op weg, onversaagd geleid door de jongste mannelijke deelnemer.
Die man was voor de eerste maal in Moissac en wist totaal niet waar hij heen moest. Toch nam hij zonder enige twijfel de leiding - misschien in de onbewuste hoop dat de ervaren achterban hem tijdig in de juiste richting zou bijsturen.
Toen werd ik me er in een flits van bewust dat dit scenario een schitterend voorbeeld is van onze huidige maatschappij, met leiders die totaal niet weten waarheen, die toch zonder enige aarzeling de leiding nemen van de kudde schapen die volgt, in de hoop dat ...
Een leidende slogan in onze groep was : "Op vertrouwen kan je bouwen". Een absolute waarheid, maar vertrouwen moet wel verdiend worden.
Ik heb de jonge man op een nogal sarcastisch-brutale wijze tot de orde geroepen, maar blijf het spijtig vinden dat we dat met onze politiekers, banksters en zakkenmensen niet kunnen, toch niet wanneer het nog tijd is om een catastrofe te vermijden.
3 comments:
Overigens is de in de post vermelde leidende slogan op geen enkele van de drie vermelde beroepen ook maar minimaal van toepassing. Vertrouwen in die mensen leidt tot zware ontgoochelingen.
Een klein recht van antwoord:
1° à ma décharge : onversaagd geleid, allez daarmee ga ik nog akkoord, maar wel in de bewuste hoop, ja zelfs vertrouwen dat de achterban mij zo nodig tijdig zou bijsturen;
2° à ma charge : "de jonge man" is zoals altijd een relatief begrip
3° à décharge voor Pablo: sarcastisch vanzelfsprekend voor wie Pablo kent, maar brutaal? Dan enkel een mislukte poging om brutaal te zijn.
Een ding is me duidelijk : met Lourdes in zicht komt het beste in een mens als vanzelf naar boven.
Wat moet ik daar nu weer uit afleiden ?
Post a Comment