EU

"Angela Merkel heeft morgen alvast een afspraak met de geschiedenis. Voor Helmut Kohl was het relatief makkelijk om de Duitse mark op te geven en de euro te aanvaarden. De facto werd de ene rekeneenheid vervangen door een andere. Akkoord, een rekeneenheid met een voor Duitsland grote symbolische en emotionele waarde. Maar niettemin was dat de makkelijkste stap. Wat vandaag gevraagd wordt, is dat Duitsland de facto een stuk van zijn budgettaire en politieke soevereiniteit opgeeft om die gemeenschappelijke munt overeind te houden en het Europese project te laten slagen.

Als Merkel het been stijf houdt en blijft aansturen op een puur nationale aanpak van de crisis, ziet de toekomst er somber uit. Er dreigt dan een economische, financiële en politieke balkanisering van Europa. Wanneer de gemeenschappelijke munt van meer dan 300 miljoen Europeanen ontwricht kan wordt door budgettaire problemen en wanbeheer in één lidstaat van nauwelijks 11 miljoen inwoners, hoe zou Europa dan nog enige rol van betekenis willen spelen in echte wereldproblemen? De ambitie van de euro als wereldwijde reservemunt mag dan ook definitief opgeborgen worden.

Als Frau Merkel er daarentegen in slaagt om haar binnenlandse politieke bezwaren opzij te zetten en resoluut te kiezen voor een integrale Europese aanpak, dan wordt voor Europa bijna alles mogelijk: gemeenschappelijke schulduitgifte, een pan-Europees bankentoezicht, meer structurele hervormingen, meer budgettaire discipline en een verdere Europese integratie. We staan dan ook voor een cruciale dag. Wie 67 jaar na het graven van de fundamenten bereid is om de allerlaatste sluitsteen van het Europese gebouw te plaatsen, bevestigt hiermee dat de constructie gemaakt is voor de eeuwigheid."
 
Lees : http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/1294974/2011/07/20/Na-67-jaar-de-echte-D-day-voor-Europa.dhtml.
 
Een bijzonder eenzijdige analyse - alsof Merkel alleen boter op het hoofd zou hebben : ze houdt wel de shitty end of the stick vast. Ze is de kwade flik en ze heeft terzake weinig keus tenzij zij zich zou ontpoppen als een moedige dame die haar zetel op het spel durft zetten. Ze heeft nu al niets over in Duitsland.
 
Daarenboven lijkt schrijven over de laatste sluitsteen van het Europees gebouw me weinig meer dan oppervlakkig gewouwel. En een constructie, gebaseerd op een bevlogen visie, maar die na 67 jaar kleinburgerlijk gepruts, onwil, staatsegoïsme, totaal overwicht van het financieel establishment en ander onheil door een onwaarschijnlijke deus ex machina plotsklaps opnieuw op het spoor zou gezet worden en bestemd zou zijn voor de "eeuwigheid" doet me denken aan de perfiede en misdadige droom van een van Merkel's voorgangers : het duizendjarig rijk dat amper 12 jaar duurde.