Biecht

Jambon praat uit de biecht :

"Jambon zou er ook de deelname van N-VA aan de federale regering en het sociaal-economische herstelbeleid hebben verdedigd. ‘We hadden ofwel thuis kunnen gaan zitten, ofwel het deel van ons programma uitvoeren dat mogelijk was. Het zou schuldig verzuim zijn geweest als we dat niet hadden gedaan. Het is mijn aanvoelen en ook onze strategie dat de PS een volgende staatshervorming zal vragen.’

‘Ik moet nu de koning ontvangen. Dat brengt mij soms in heel gênante posities. Maar op het kabinet hebben we alle Belgische vlaggen weg gehaald. Er hangt enkel nog één koningsportret waar de journalisten komen’, zou Jambon ten slotte nog gezegd hebben over de spreidstand waarin hij als Vlaams-nationalist verkeert. ‘Ik ben nu een Belgische vicepremier: dat wil ik eigenlijk helemaal niet zijn. Is het dit allemaal dan wel waard? Die vraag houdt mij elke dag bezig.’"

Lees : http://www.standaard.be/cnt/dmf20141126_01397818.

Het is duidelijk dat die man daar niet op zijn plaats zit. The sooner that changes the better. Maar dat is wishful thinking : Jambon en zijn vrienden hebben zich in een positie gewerkt waaruit ze bijna niet meer kunnen verliezen.

Ik zal de kaarten van Wallonië maar weer bovenhalen zeker ? Of zal het, met een beetje geluk, mijn tijd nog wel meegaan ?

2 comments:

Pablo Carpintero said...

Lees ook : http://www.standaard.be/cnt/dmf20141126_01398617.

De man doet er alles aan om zijn afkeer voor België toe te lichten. Dat is zijn goed recht hoewel bijzonder inconsequent.

Ik vraag me af of zijn afkeer voor België groter is dan mijn afkeer voor zijn partij en alles waar ze voor staat ?

Anonymous said...

Die man moet zich bijzonder slecht in zijn vel voelen !