"We werken vanaf dit moment niet meer om te leven, we leven enkel nog om te werken. Meer nog: we zijn eigenlijk geen mensen meer, we zijn ‘menselijke grondstof’ geworden. En arbeid is niet meer gericht op een goed leven voor mensen in een goede samenleving: het is uitsluitend nog gericht op het verhogen van de winsten van de onderneming.
Dit is een fundamentele breuk met het mensbeeld dat we uit de Verlichting hebben overgeerfd, en het is een fundamentele breuk met de politieke plaats van arbeid in samenlevingen zoals de onze. Tot voor kort was arbeid gebaseerd op een compromis tussen drie partijen: de werkgever, de werknemer en de overheid. Elk van deze partijen had belangen in arbeid, en het compromis zorgde voor een fragiel evenwicht tussen die belangen. In Flexicurity bepaalt nog slechts een partij hoe arbeid wordt georganiseerd: de werkgever. De werknemer heeft zich daaraan te onderwerpen, en de overheid trekt zich terug uit dit veld en laat ‘de economie’ z’n gang gaan.
We zitten dus terug in de tijd van Charles Dickens, Emile Zola en Karl Marx – anderhalve eeuw opbouw van een goede samenleving waarin mensen het goed hebben dreigt hier te worden opgegeven. Net zoals in de tijd van Dickens, Zola en Marx zal dit leiden tot permanent protest en verzet, want de vrije markt is niet de beste vriend van de democratie en van sociale rechtvaardigheid."
Meer dan lezenswaardig hoewel enigzins overtrokken : http://www.knack.be/opinie/columns/jan-blommaert/terug-naar-dickens-zola-en-marx-we-leven-opnieuw-enkel-nog-om-te-werken/opinie-4000170995245.htm.
Maar waarom zouden het altijd de aanhangers van de winstmaximalisatie en de vrije markt moeten zijn die totaal vervalste stellingen als dogmas presenteren ? Wij mogen ook nu en dan eens licht overdrijven.
No comments:
Post a Comment