"Premier David Cameron ... wil de manier waarop de Britse samenleving is samengesteld, aanpakken. ‘Het is de taak van de regering om mensen van armere achtergronden op topposities te krijgen’, zei hij, en schetste welke vooruitgang er op dit gebied geboekt is sinds hij aan de macht is. ...
Maar deze mooipraterij stuitte meteen op kritiek binnen de coalitie. De bevoorrechte Cameron zou zo ver van de rest van de samenleving af staan dat hij de schaal van de problemen niet begrijpt. De werkloosheid is immers 7,6 procent, de gemiddelde Brit verarmt door het hoge inflatieniveau dat boven de twee procent schommelt, en de armoede is sinds de crisis in 2008 alleen maar toegenomen. Economische groei mag dan op het programma staan, de meeste werknemers in het Verenigd Koninkrijk zullen hier niets van in hun portemonnee voelen."
Lees : http://www.standaard.be/zoeken?keyword=privileges.
Maar in dit artikel wil ik niet de aandacht trekken op de privilegies van de Engelse "top" want intellectuele inteelt draai je niet zo snel terug.
Wel viel ik bijna uit mijn stoel toen ik las : "het hoge inflatieniveau dat boven de twee procent schommelt."
Ik wil de journaliste niet direct verwijzen naar de Duitse superinflatie na de eerste wereldoorlog toen een brood een paar miljarden marken kostte. Zelfs in het begin van de tachtiger jaren of daaromtrent leek een inflatie van twee procent een totaal onbereikbare natte droom voor ieder weldenkend economist - indien zo'n creatuur al zou bestaan.
De betekenis van woorden en de inhoud van begrippen verandert razendsnel. Denk bij voorbeeld ook aan het woord vrijen, en duizenden andere. Ik blijf erbij dat (noord)Nederlands en Vlaams twee verschillende talen zijn maar de taal van een gepensioneerde is ook totaal verschillend van de taal van de jongere generaties.
No comments:
Post a Comment