De chef buitenland van De Morgen schrijft :
"In de meeste Europese landen ontstond de afgelopen jaren een mooie traditie waarbij mensen zich massaal solidair toonden met de slachtoffers van rampen. Die verbondenheid wordt gestimuleerd door correcte mediaberichtgeving uit de getroffen gebieden en gekanaliseerd door hulporganisaties die we ondertussen allemaal kennen.
Die solidariteit is mooi. Met die kanttekening dat onze hulpvaardigheid nog steeds lijdt onder een bizarre selectiviteit. Waar te verwachten valt dat de inzamelacties voor de Filippijnen een groot succes zullen kennen, raken die voor de slachtoffers van de oorlog in Syrië maar niet op gang. Dat is vreemd en irrationeel. Gaan wij overwegend katholieke Aziaten meer helpen dan islamitische Syriërs? Dat kunnen we niet maken. Vandaar: geef gul voor de Filippijnse slachtoffers, maar vergeet de twee miljoen Syrische vluchtelingen niet."
Lees : http://www.demorgen.be/dm/nl/2462/Standpunt/article/detail/1740068/2013/11/14/Gaan-wij-overwegend-katholieke-Aziaten-meer-helpen-dan-islamitische-Syriers.dhtml.
Wat die man schrijft is naast de kwestie. Dat de Filippijnen grotendeels katholiek zijn en de Syriërs islamiet heeft niets met de grond van de zaak te maken.
Bij natuurrampen geven we sneller en meer omdat we weten dat die hulp essentieel is bij de heropbouw en om de toestand zo snel mogelijk te normaliseren.
Bij burgeroorlogen of andere geënsceneerde slachtpartijen, waar inderdaad ook soms miljoenen onschuldige slachtoffers onder lijden, kan het er op lijken dat onze hulp toch in een bodemloze put verdwijnt ...
En omdat onze schenkingen noodzakelijkerwijze beperkt zijn lijkt het soms nuttiger daar te helpen waar onze centen een echt verschil maken.
Een steenhard, onmenselijk, maar waarschijnlijk onvermijdbaar standpunt.
1 comment:
De schenkingen voor de Filippijnen lopen voor geen meter.
Ook ik heb nog niet ingehaakt. Te veel koks bederven de soep, en ik vind dat het percentage kosten véél en véél te hoog ligt.
Post a Comment