Ik heb aan dit huisje - dat we nu een onbewoonbaar krot zouden noemen - in de Kattestraat in Okegem bijzonder weinig herinneringen. We woonden in het laatste huisje in een rij van drie die dwars op de straat gebouwd waren - maar ik herinner mij geen drie vensters. Ik weet ook niet meer hoe de interne indeling was ; waarschijnlijk een voorplaats, een keukentje en een zolder ... alles piepklein. In dezelfde rij hadden we ook nog een stalletje of een schuurtje. Ik weet zelfs niet zeker of we daar electriciteit hadden ; ik denk het wel. Maar geen kraantjeswater, geen gas, en één Leuvense stoof om alles te verwarmen en om alles op te koken. Door de achtertuinen was het een paar minuten stappen naar het huis van mijn moeder's ouders op de Rattenberg (Leopoldstraat). In vergelijking was dat een paleis.
Vanuit die "woonst" verhuisden we in 1945 of 1946 naar de grote stad, naar Gent, waar mijn vader, die gewapende weerstander geweest was (ik heb nog altijd zijn Fidelio-pin), rijkswachter geworden was.
Ik herinner me ook nog een paar namen van buren : Modest van de champetter ; Marcel uit 't sterreken ; Wentj en Sidonie ...
Wat ik ook nog weet is dat ik als kruipende baby in de kolenbak aan het graaien was en zelfs de steenkool geproefd heb. Vraag me niet meer hoe hij smaakte, ik weet het alleen van horen zeggen.
Van voor dat huis zagen wij de hemel gloeien en voelden we de aarde trillen bij het bombardement van Merelbeke ; zagen wij op 1 Januari 1945 een Amerikaans vliegtuig neerstorten (over deze gebeurtenissen heb ik al geschreven in mijn vorige blog). Ik ken nog enkele andere verhalen, die ik misschien bij gelegenheid zal vertellen.
Maar toendertijd was dat allemaal niet belangrijk ; het was oorlog ; en materieel comfort was de laatste zorg van de mensen. Overleven was de boodschap.
En wat ik ook uit ervaring weet : daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is 't leven zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. Men kan leven zonder comfort, maar niet zonder liefde en toewijding.
Tussen haakjes, het huis van mijn grootouders is al lange jaren afgebroken ; maar deze huizen zijn enkele jaren geleden volledig heropgeknapt of misschien zelfs volledig herbouwd.
2 comments:
Of was het laatste venster op de foto een deur ? Dat strookt beter met mijn herinneringen : wanneer men in het voorste kamertje stond bevond de deur zich links en de twee vensters rechts van de deur.
Overigens, de foto komt uit "Okegem 1796 - 1996" van Patrick Praet.
Het zwaarste bombardement op Merelbeke (station) had plaats op 10 april 1944.
Post a Comment