Cercle vicieux

Ider die mij een beetje kent weet dat ik bijzonder weinig inzichten en standpunten deel met de ultraliberale en soms zeer bekrompen Karel De Gucht.

Maar nu en dan slaat hij de nagel op de kop. Aanbevolen lectuur : http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=G5P36SK7G.

Een uitreiksel :

" 'De maatschappelijke meerwaarde van een gezonde identiteitsbeleving,' betoogt De Wever, 'ligt vooral in de creatie van een ethische gemeenschap'. Ik huiver instinctief als ik een dergelijk adjectief lees. Ideologisch gezond zijn lijkt me iets, om Thatcher te parafraseren, 'like being a lady. If you have to tell people you are, you aren't.' Ik vrees dat het politieke cultiveren van identiteit vooral gemeenschappen verdeelt en ethisch burgerschap ondermijnt. Ze herleiden tot nationale identiteit stuit me bovendien tegen de borst. Ik kies mijn eigenheid graag zelf, als het even mag.

En zelfs al zou een open identiteitsbeleving een maatschappelijke meerwaarde opleveren, dan nog spoort de politieke invulling ervan niet met mijn opvatting over democratie en burgerschap. Dan wordt Vlaanderen onwillekeurig ook de grens van onze democratie. Dan zijn we Vlaming, niet om Europeeër te worden, maar om Vlaming te blijven, punt uit."

En ook :

"... een democratische politieke ruimte wordt geschapen en ingevuld door de burgers zelf. Niet door nationalistische a-priori's. Het nationalisme ziet een volk daarentegen als een lichaam op zich, boven de burgers, een levend wezen dat haar eigen 'lot' bepaalt - wat men daar ook onder mag verstaan. Mogen we het daar nog hartsgrondig mee oneens zijn?

Probleem is ook: ik ken het Vlaanderen niet, dat weerklinkt in dat Vlaamsnationale discours. Het Vlaanderen dat een eigen natiestaat nodig heeft om zichzelf te kunnen zijn, waarin de 'identiteitsbeleving te problematisch en te zwak is om meerwaarde te bieden aan een actief burgerschap.'

Het Vlaanderen dat ik ken is al ontvoogd, heeft zijn eigen lot al in handen, én de middelen om maatschappelijk een meerwaarde te bieden. De Vlaming zoals ik die ken is stilaan Vlaming genoeg om Europeer te worden. De Vlaamse natie ... heeft geen onafhankelijkheid nodig om democratisch, solidair en open van geest te zijn.

Een gezonde portie zelfrelativering zou misschien wel helpen."

Maar juist dat ontbreekt totaal bij de dogmatische evangelisten van het Flaams nationalisme.

In dezelfde krant prijkt ook een artikel over de "ruzie" tussen de cultuursector en de partij van de door het volk zo geliefde leider. Ik lees dat artikel met groeiende verontwaardiging ; ik word echt ongesteld van het soort onzin dat een van de Gentse kopstukken uitkraamt, en ik word ook eer ongerust, want ik ken een klein beetje geschiedenis en ik weet waartoe die gevaarlijke onzin kan leiden.