Confession

Ik heb zo juist "Confession d'un cardinal" uitgelezen. Het is minstens 15 jaar geleden dat ik een boek volledig uitgelezen heb - ik koop meestal naslagwerken - en dat kon alleen omdat het onderwerp mij bijzonder boeide, omdat het boek in grote letters gedrukt is, en omdat ik het maar een paar bladzijden na mekaar las.

Ik verkoos het boek in het oorspronkelijk Frans te lezen. Eigenlijk bevat het boek drie onderwerpen :

- het zicht van een kardinaal op de evolutie van de wereld en de maatschappij
- zijn zicht op de evolutie van de Rooms katholieke kerk
- zijn kennis van de Franse taal. Dit laatste onderwerp leek mij totaal overbodig en zelfs storend.

Het zicht van de kardinaal op de wereld stemt grosso modo overeen met mijn eigen inzichten, maar hij schijnt er van uit te gaan dat de mondialisering een onoverkomelijke en onomkeerbare evolutie is. Daar ben ik nog niet 100 % van overtuigd, want dat zou betekenen dat de mensheid finaal opgedeeld wordt in een hebzuchtige kleine klasse en een grote massa uitgezogen have nots, bijna moderne slaven. In dat opzicht zouden democratie, gelijkheid en broederlijkheid slechts een zeer kort intermezzo geweest zijn in de geschiedenis van de beschaving.

Volgens de kardinaal is de kerk steeds sterker opgesplitst tussen een kleine maar sterke groep traditionelen, die trachten de kerk te restaureren, wat volgens hem totaal onmogelijk is omdat men de zin van de geschiedenis niet kan omdraaien, en de grote meerderheid die inziet dat van het leergezag moet afgestapt worden om de liefde van Christus in de wereld uit te dragen. In zijn ogen is de kerk - nee het evangelie - het enig mogelijk tegengewicht tegen de mondialisatie en haar afschuwelijke en onvermijdelijke gevolgen. Meneer de kardinaal gaat er ook van uit dat de kerk tot nu toe niet echt de leer en de liefde van Christus heeft uitgedragen, maar eerder gepoogd heeft zoveel mogelijk compromissen met de wereldlijke macht te sluiten en te te benutten tot haar meerdere glorie.

Ik heb het boek met belangstelling gelezen, hoewel ik soms heb moeten doorbijten om bepaalde van zijn op zijn minst zéér tendentieuse stellingen door te nemen. En ik ben totaal verward : ofwel is die man diepgelovig maar heeft hij het instituut van hetwelk hij een "prins" is allang achter zich gelaten, ofwel is hij eigenlijk ongelovig omdat hij meent dat de kerk volledig aan de maatschappij aangepast en eigenlijk zelfs ondergeschikt moet worden. Hoe kan ze die maatschappij dan veranderen ? Want dat vindt hij ook broodnodig ...
De man maakt een behoorlijk overtuigende analyse van de evolutie van de wereld en van de kerk maar zijn diagnose is volgens mij niet volledig correct en de oplossingen die hij aandraagt lijken mij nogal "beperkt". Misschien blijkt binnen 20 - 30 jaar dat de man een visionair was. Ik zal het alvast niet meer meemaken.