De kleine man

In de wereldgeschiedenis is er een zeer korte periode geweest waarin een aanzienlijk deel van de wereldbevolking - de kleine man in de Westerse wereld - kon gaan geloven dat hij enige invloed had en dat er met zijn wensen en eisen rekening gehouden werd.

Voordien werd de wereld geregeerd door stamhoofden en roverbaronnen, nadien door "veredelde" uitgaven van hun nakomelingen (keizers, koningen en noem maar op). Na het edict van Milaan in 313, waardoor Constantijn de Grote op een geniale wijze de kerk voor zijn kar kon spannen,  werd de kerk een van de belangrijkste steunpilaren van het werelds beleid.

Vijftig, vijfenzeventig jaar lang hebben we, na de uitwassen der industrialisatie, even  mogen geloven dat er zoiets bestond als democratie. Die illusie kunnen we nu vergeten. Vrije markt, globalisering, en winstmaximalisatie hebben de macht van de regeringen en de vertegenwoordigers van de kleine man totaal uitgehold. De regeringen dansen naar de pijpen van bankiers, rating agentschappen en speculanten. En hun enige objectief is niet het corrigeren van uitwassen en de uitbouw van een gezonde economie waarvan iedereen kan genieten in een rechtvaardig uitgebouwde maatschappij, maar het zo grondig mogelijk uitmelken van maatschappij en economie (waarin zij zelf een groot deel der uitwassen geschapen en verziekt hebben) tot meerdere eer en glorie van hun eigen portefeuille.

Hebzucht regeert de wereld - alle andere trends zijn tot nu toe maar korte intermezzi geweest. Enkel een wereldwijde, gecoordineerde opstand van de kleine man uit oost en west, noord en zuid zou daar iets kunnen aan veranderen ; de macht van de massa tegen de macht van het geld. Maar zelfs al schrijvend geef ik er mij rekenschap van hoe irrealistisch dat is, want de hebzucht zit in ons allen ingebakken en de ene bloedzuiger zou waarschijnlijk door een andere vervangen worden.

Misschien beleven we toch de eindtijden ?