De euro wordt waarschijnlijk de grootste ramp die ons sinds de tweede wereldoorlog overkomen is. De kansen dat hij alsnog "gered" kan worden slinken met de dag. Door de "eengemaakte" markt van de euro kunnen de ziektekiemen in economie en financiën zonder enige belemmering van het ene land naar het andere worden overgebracht, maar de middelen om de ziektekiemen te bestrijden blijven achter of zijn onwerkzaam omdat zij nog altijd in nationale handen berusten.
Zonder gemeenschappelijke verdediging, zonder gemeenschappelijk economisch, monetair en financieel beleid, ligt de weg naar de afgrond wijd open. En de kans op zo'n beleid is quasi nul en kan in geen geval van het ene ogenblik op het andere geimproviseerd worden.
De Europese voluntaristische, maar naïeve visionnairs van de jaren 1990-2000 hebben verder willen springen dan hun stok lang was en hebben hun dromen voor werkelijkheid gehouden onder miskenning van de meest elementaire begrippen van iedere basiscursus economie. Nu zullen we daarvoor allen de verschrikkelijk hoge prijs betalen.
Ik ben - voor de invoering van de euro - altijd een rabiate ongelovige geweest en gebleven, maar op basis van het op eerste zicht schitterend succes van de eerste paar jaren ben ik stilaan van mening veranderd. Ik begon te geloven dat mirakels misschien toch bestonden. Nu blijkt ten overvloede dat bepaalde elementaire wetten niet blijvend kunnen verwrongen of ontkend worden.
We gaan een pikzwarte periode tegemoet. Maar misschien is die nodig om de maatschappij finaal te laten inzien dat de vrije kapitalistische markt gebaseerd op het recht van de sterkste echt niet het model kan blijven voor de organisatie van een rechtvaardige samenleving. Dat inzicht zal dan wel zeer duur betaald geworden zijn ...
2 comments:
Een mens zou voor minder depressief worden ...
Ryan Avent :
The European Union, and its single-currency extension, were forged in the decades following the war in an effort to make sure that war never again divided and savaged the continent. But strangely enough, in the effort to tie itself together, Europe imposed some of the same fiscal and monetary constraints that precipitated the collapse of the 1930s. And here we are, watching history repeat itself. Within a Europe riven by imbalances, the fiscal and monetary screws are once again being applied to countries with no hope of escaping their financial burdens. Markets are attacking, and efforts to salvage the situation through massive aid packages are emerging too small and late to matter. The pressure within the squeezed economies is building, and that pressure will find a release, one way or another. A Europe hoping never to repeat its historical tragedies has gone and blundered into institutions that make those same tragedies more likely. The European project, as it looks now, has failed.
Gevonden op de blog van Paul Krugman.
Post a Comment