Apocalyps

Eenieder die mij kent weet dat ik nogal wat over de eindtijd filosofeer, soms monkelend, soms doodernstig.

Ik ga mij hier grenzeloos belachelijk maken, maar ik ben er dag na dag, week na week, maand na maand meer van overtuigd dat we een soort eindtijd aan het beleven zijn en dat het door en door rotte financieel-economisch systeem, gedragen door een zwalpende maatschappij zonder grondvesten en overtuigingen, zeer binnenkort krakend over en op onze hoofden zal ineenstuiken. Hopelijk "never to be rebuilt". Dat zal gepaard gaan met onnoemelijk lijden, voornamelijk van de kleinere man. Maar uit dat lijden kan iets nieuws groeien.

Ik zal zelfs meer schrijven : deze ineenstorting "belijden" is een teken van hoop : indien het verkankerd systeem overeind blijft, zal het de wereld ook gevangen houden in  de godsdienst van heb- en graaizucht, en kunnen wij nooit een nieuwe rechtvaardiger wereld opbouwen op de brokstukken en de as van het verdoemd systeem.

In tegenstelling tot wat velen denken ben ik dus grenzenloos naief. Wat wat als het systeem inderdaad instort en de mens niet verandert ? Dan herspelen  we het ganse slechte muziekstuk toch weer van voor af aan ?