Bitter sprookje ?

Onlangs werd me een totaal ongeloofwaardig en toch "echt gebeurd" verhaal verteld.

Een man wil zijn jarige vrouw verwennen en ze trekken, al of niet in gezelschap, naar een van de gereputeerd beste eetbarakken, pardon -tempels van het land. Een geheiligde plaats waar eenieder wel eens zou willen komen, the stuff dreams are made of.

Het gezelschap geniet uitgebreid van de maaltijd ; tenslotte gaat een normale mens nooit naar zo'n peperdure en ik veronderstel poepchieke eetbarak. Genieten is dus een plicht, want bijna onbetaalbaar voer kan niet slecht zijn.

De astronomische rekening wordt met - waarschijnlijk een pijnlijke en gemaakte - glimlacht betaald. Je zou van minder kreupel worden.

Bij het vertrek krijgt de man een enveloppe toegestoken met het verzoek die  pas thuis te openen. Maar een mens is nieuwsgierig en de enveloppe wordt al op de parking geopend.

De man leest : gelieve ons niet opnieuw te bezoeken ; u bent hier niet welkom. U past niet in het kader, u bent veel te lawaaierig; or words to that effect.

Nu kan ik er goed inkomen dat het gezelschap misschien lawaaierig geweest is : hoe duurder de wijn hoe sneller de zintuigen beneveld raken en dan wordt er al snel eens een hoger toontje gezongen of geschreeuwd. En dat kan in een eettempel snel vervelend en storend worden ; het is tenslotte geen frituur.

En het kan wel eens verrassend zijn voor de restaurateur wanneer hij moet vaststellen dat zijn astronomisch prijsniveau nog niet hoog genoeg is om het naamloze gepeupel buiten te houden, en er nu en dan toch nog een onwaardig gezelschap binnen glipt.

Maar ik sta verstomd over de valse geniepigheid van de restauranthouder : de klant was wel goed genoeg om de astronomische rekening te betalen, maar niet om in de tempel te vertoeven. En met bekende namen zou er waarschijnlijk op een veel delicater manier omgesprongen zijn.

Er waren andere, minder geniepige en kleinzielige middelen om dat probleem aan te pakken, om bij wijze van spreken dat varkentje te wassen.

Mij zal zo iets  niet overkomen, want ik zou in dat soort eettempels zelfs niet dood gezien willen worden, ook niet indien ik de rekening niet zelf zou moeten betalen.

***

En, bij wijze van spreken, dat zouden ze met mij eens moeten proberen sè ! Het kot zou echt te klein zijn !