Carrière

Toen ik vanmorgen mijn krant opensloeg werd ik prompt herinnerd aan de donkerste jaren uit mijn loopbaan.

 Ik heb maar één baas gehad waar ik geen echt positieve herinneringen aan heb overgehouden en die man lag ook aan de oorsprong van  twee-drie jaren gewring en gewroet waarbij het voor mij nooit duidelijk werd of hij voor de onderneming die hem betaalde of voor zichzelf werkte.

De man was super intelligent, te intelligent voor zijn eigen welzijn maar een zachtmoedig geweten heb ik in hem nooit vermoed, en betrouwbaarheid was ook niet zijn grootste deugd.

Lang heeft hij het bij ons niet uitgehouden. Zijn stijl vloekte dat het knetterde met de bedrijfscultuur. Hij is over zijn eigen voeten gestruikeld en/of zag elders gouden horizonten en grootse opportuniteiten, en hij werd zelfstandig consulent.

Hij heeft blijkbaar niet slecht geboerd maar is nu, niet voor de eerste keer, weer op een kanjer van een potentieel probleem gestoten. Maar hem een beetje kennende zal hij er zich wel uitpraten. Ik schreef het al ; hij is super intelligent ... if nothing else.