Bloedende harten

Barones Doornaert verwoordt duidelijk mijn onbehagen met alle wereldverbeteraars die willen dat wij bij voorbeeld zouden interveniëren in Syrië. Haar artikel is meer dan lezenswaard en to the point.

Lees : 
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=033MJA32&word=bloedende+harten.

Enkele citaten :

"Ik baal van alle bloedende harten die vinden dat ik mij schuldig moet voelen om de ellende die tv-journaals ons te zien geven. Schuldig om de arme Grieken. Schuldig om de arme Syriërs die door hun eigen president vermoord worden.Wat heeft een werkloze Griek of een vervolgde Syrische opposant of welke lijdende mens waar ook ter wereld eraan dat ik me hier schuldig zit te voelen?"

"Ik baal van de onvermijdelijke kreten dat we nu weer 'iets moeten doen'. De 'internationale gemeenschap' moet in Syrië ingrijpen, zo heet het. De 'internationale gemeenschap', ha. Je kunt net zo goed hulp verwachten van Merlijn de Tovenaar. De term hoort eigenlijk uit het taalgebruik gebannen te worden, want die gemeenschap bestaat gewoonweg niet. Of heeft niemand erop gelet dat Rusland en China, twee van de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad, zelfs geen motie wilden goedkeuren met kritiek op president Assad?"

" Overigens vindt een meerderheid van de lidstaten van de Verenigde Naties dat het 'recht op inmenging' niet meer is dan een westerse imperialistische uitvinding."

Ik baal omdat veel van de bloedende harten die nu willen dat we 'iets doen' in Syrië ook tegen defensie-uitgaven gekant zijn, en willen dat Europa een militaire dwerg blijft. Diezelfde bloedende harten die nu willen dat we 'iets doen', zullen ook als eersten moord en brand schreeuwen als er bodybags naar huis komen, of als de uitschuivers en vergissingen gebeuren die in een oorlog onvermijdelijk zijn. En zullen dan de eersten zijn om onze soldaten, die erop uitgestuurd werden om 'iets te doen', als oorlogsmisdadigers aan de schandpaal te nagelen.

Dat alles vaststellen is geen cynisme, geen excuus om niets te doen. Ik ben brandend verontwaardigd om wat volkseigen leiders hun eigen bevolkingen aandoen. ... Aan gratuit schuldgevoel heeft niemand iets. Aan de illusie dat een ridder op een wit paard kan binnenrijden en onrecht in een handomdraai kan herstellen evenmin."