Vandaag heb ik voor de eerste keer in mijn leven geluncht met een bekroonde dichter en zijn vrouw. Allez, ik bedoel : ik heb al duizenden keren met die man geluncht, want hij is mijn broer, maar dit was de eerste keer dat ik met de allereerste "Laureaat/Dichter van Gavere" aan tafel zat.
Hier volgt het bekroonde gedicht.
Bomen
de bomen schuiven in de avond
de lucht verandert van gelaat
de bomen schetsen donkre tonen
de lucht waarin de bomen wonen
versterkt hun donker rag
zij spinnen tot het donker
het donker wast de bomen weg
de lucht, het grijze rag
de avond zingt in zwarte koren...
En het is niet omdat hij mijn broer is, maar ik vind dat hij die erkenning meer verdient dan zovele andere, bekende dichters die - wat mij betreft - enkel onverstaanbare "gobbledygook" aan het papier toevertrouwen en die ik gewoon niet kan lezen. Maar dat is natuurlijk niet de schuld van die dichters ; dat is enkel te wijten aan mijn zeer beperkt verstandelijk vermogen en gebrek aan inzicht in de wetmatigheden van de kunsten.
Nogmaals hartelijk gefeliciteerd Bob !