Bloedworst

Rond deze tijd liep ik, nu juist een jaar geleden, rond op de overdekte markt van Lourdes, Frankrijk. Iedere keer wanneer ik die markt bezoek word ik overonderd door de enorme keus aan vleeswaren, groenten en fruit. Zelfs in onze beste slagerijen vind je die keuze niet, voor het vlees bedoel ik.
Ik werd aangetrokken door schijnbaar zeer smakelijke bloedworsten. In Gent kan je die zelfs met geen vergrootglas vinden ; ze worden gemaakt van puur bloed, met in het slechtste geval suiker en/of rozijnen. Echt wansmakelijk, en  oneetbaar voor iemand die het echte produkt uit het Pajottenland gewoon is.

Verkoopster en klanten bevestigden mij dat de bloedworst die ik in Lourdes zag de beste uit de wijde omtrek was. Ik bestelde een kilo zwarte en een kilo witte worsten.

De witte waren puur plastiek (of mastiek) en smaakten naar niets ; de zwarte smaakten, na de hoge verwachtingen, nog slechter dan de Gentse.

Eens te meer werd bevestigd dat het zicht ook niet alles is.

Waarom ik er dan niet aan rook ? Zij die mij kennen weten waarom : om te ruiken moet je pif werken ...