IJskap

Omdat ik de weekend krant van verleden week pas een paar dagen geleden met de post ontvangen heb (de sneeuw had de levering op zaterdag zelf verhinderd), lees ik pas nu een paar meesterwerken in wat ik meer en meer als het partijblad van de NV-A en een uitgesproken katholiek vijandige krant ga beschouwen.

Een filosoof heeft een artikel gepleegd over Flandria Catholica van Koenraad Tinel. Tinel  lijkt bezeten door zijn katholiek verleden en ik kan zijn soms ronduit schitterend - en soms verbitterd - werk op dat gebied zeer appreciëren ; zijn andere inspiratiebron, het Vlaams-nationaal verleden van zijn familie is mij wel totaal vreemd.

Maar terug naar onze filosoof. Die heeft van de gelegenheid gebruikt gemaakt om zowat het eenzijdigste, kortzichtichste en kwaadwilligste pamflet over het volgens hem morsdode katholieke Flaanderen te schrijven dat ik recentelijk gelezen heb. Mijn tenen krullen bij het lezen van die eenzijdige onzin. Het katholicisme is "een ijskap van eeuwen" geweest over onze gewesten.

Lees : http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=FV33LIRC&word=onder+de+ijskap+van+eeuwen.

Dat er veel verschrikkelijke zaken gebeurd zijn in naam van God staat buiten kijf. Dat er vragen kunnen en moeten  rijzen over het Rooms-katholiek instituut evenzeer. Maar schrap de katholieke erfenis uit onze geesten, onze samenleving, onze steden en onze kunst en wat blijft er over ? Een steriel maanlandschap.

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de ijskap op de hersenen van onze filosoof toch ooit moge wegsmelten. Want dat pijnlijk, en steriel, naschoppen dient tot niets.  Indien ik even de thesis van de geleerde heer aanvaard en toegeef dat het katholicisme dood en begraven is, vanwaar dan die behoefte om te blijven naschoppen op een lijk ?

Juist ja.