Mooiste geschenken ooit

Vandaag heeft mijn familie mij een valstrik gespannen. Na dagenlange weerstand werd ik ontvoerd naar een onbekende bestemming, die nadien een van mijn geprefereerde adressen bleek te zijn.

Objectief van de missie : mijn zeventigste verjaardag "vieren".

Dat is uiterst goed gelukt : uitstekend gezelschap, zéér lekker eten en - door mij nochtans sedert altijd streng verboden - cadeautjes.

Ik heb ze allemaal met graagte ontvangen. Mijn artiestieke  nicht A. uit M.  (of is het daar nog G. ?) schonk mij een kitschy armband met heiligen en pausen (ze begrijpt niet hoe ik nog mijn tijd kan blijven verspillen aan die perfiede kliek en zendt mij dus een "subtiel" signaal) plus een echt mooi door haar gemaakt kunststuk. En het is niet omdat het mijn nicht is, maar die dame heeft talent. Het beruchte zussenpaar uit T. uit L. en I. uit S.N. die achter het hele initiatief zaten gaven mij ook meerdere dingen, maar vooral een door hen zelf samengesteld familieboek. Dat waren twee van de mooiste geschenken ever. Alle drie hadden ze een stukje van zichzelf in die cadeautjes gestoken. Ik kreeg het zelfs even te kwaad. T. en I. hebben terecht gedacht dat mijn meeste tijd hier beneden al voorbij is en dat men kan beginnen mijn "geschiedenis" te illustreren. Ze hopen allen wel dat het beste nog moet komen. Dat is zéér lief, maar daar heb ik ernstige twijfels bij. Maar ja, je mag de jeugd niet te veel ontgoochelen ...

Eenieder die me kent weet dat ik verjaardagen, zeker de mijne,  haat met een passie, maar dit was een mooi initiatief met ontroerende accenten. Dank jullie, allemaal !