Vandaag zou de 97ste verjaardag van mijn vader geworden zijn, maar hij werd niet eens 67 jaar oud. Hij was onze steun en toeverlaat, de rots waarop zijn gezin gebouwd werd. Veel meevallers heeft hij niet gekend is zijn leven. Zijn vroegtijdig overlijden is bijna zeker verbonden met het harde leven dat hij geleid heeft voor het welzijn van zijn vrouw en zijn drie kinderen.
Toewijding en zelfverloochening tekenden hem voluit. Indien mijn vader geen heilige is dan heb ik in het paradijs niets meer te zoeken.
We hebben hem al dertig jaar moeten missen. En dat gemis zal nooit verdwijnen, zolang als we leven.
No comments:
Post a Comment