Ik kijk hoe langer hoe meer met grote ogen van verwondering naar de wereld, en naar de mensen om mij heen. Ik zie een enorme, stuurloze en schijnbaar onbestuurbare warboel, een chaos, die tegen bijna supersonische snelheid naar een onmetelijke afgrond vliegt.
Ik gruwel wanneer ik lees en hoor welke gecarabineerde onzin zelfs zeer verstandige mensen kunnen debiteren. en ik sluit mezelf hierbij niet uit : bij het debiteren van baarlijke onzin bedoel ik.
Ik begrijp sommige mensen, zelfs mensen die me zeer nabij zijn, totaal niet meer. Maar dat zal wel evenveel aan mij als aan hen liggen zeker ? De redeneringen van sommige mensen lijken me totaal wereldvreemd, maar ze zullen dat van mij zeker ook wel vinden ...
Eeuwen terug zou ik misschien een contraire kluizenaar geweest zijn.
No comments:
Post a Comment