Tante post

Nog een schitterend voorbeeld van de liberalisering en de mondialisering.

Vroeger hadden we een of twee bijna klokvaste postbedieningen per dag ; de postbodes kenden hun werk, hun ronde en hun klanten en er zaten juweeltjes van dienstvaardigheid tussen.

Nu krijgen we onze post tussen 9 uur 's morgens en 16 uur 's avonds door - wat zijn het ? "stagiars" of "hulppostbodes" - die blijkbaar voortdurend een andere ronde krijgen, hun werk noch hun buurt kennen, en die er enkel aan denken om zo snel mogelijk klaar te zijn.

Screw the customer.

Alhoewel : vroeger naar het postkantoor gaan was een marteling, langdurig aanschuiven aan wat dan het verkeerd loket bleek om dan afgesnauwd te worden door een gefrustreerde bediende en op hoop van zege herbeginnen in een andere rij  ... dat is tenminste grondig verbeterd.

Maar de huisbedeling wordt stilaan een ramp : het aantal verkeerd geposte stukken dat ik hen nadraag  indien ik hen op tijd zie (en dan kan er nog geen sorry of dank u vanaf) en het aantal tijdschriften en andere stukken die nooit aankomen groeien snel.

Het werkklimaat bij de post moet echt uitzonderlijk goed zijn om hun mensen op zo'n uitzonderlijke wijze te kunnen blijven motiveren !

En in die chaos lopen de oudere postbodes verloren : ze zien wat ze over zovele jaren opgebouwd hebben verloren gaan, en dat alles omwille van de winst.

Postbedeling is een sociaal recht. Maar ja, wie durft dat nog zeggen, en wie durft daar nog de conclusies uit trekken ? Zeker die kortzichtige ronds de cuir in de EU niet. Zij zien enkel de vrije markt. Vrij voor de zakkenmensen, ja !