"Het aantal moslims in België ligt een pak hoger dan de statistieken tot nu toe aangaven. Dat blijkt uit een studie van socioloog Jan Hertogen. Volgens hem leven er 623.780 moslims in België, of 5,8% van de bevolking." De moslimgemeenschap is voornamelijk stedelijk : bijna een Brusselaar op vier is moslim.
Lees : http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20101117_006.
Er is nog altijd een tegenstelling tussen al dan niet officiële statistieken (en voorgaande studie is bij mijn weten geen officiële statistiek) en het aanvoelen van de man in de straat.
Iedere keer opnieuw wanneer ik bepaalde buurten van Gent doorkruis, ja zelfs wanneer ik in het centrum kom, zegt mijn "pif" mij dat dit nog altijd een onderschatting is. Ik voel me steeds meer een gast in eigen land. Maar ik kan natuurlijk niet op tegen "wetenschappelijke" analyses.
En iedere keer opnieuw wanneer het probleem ter sprake komt blijkt er een groot verschil tussen wat de mensen onder mekaar vertellen en de verhalen die de media publiceren. De islam wordt nog steeds, terecht of onterecht, als een dreiging aangevoeld.
Wederzijdse verdraagzaamheid wordt steeds moeilijker : dit wordt (is) een echt pijnpunt, zeker in de stedelijke agglomeraties. Zolang er niet meer toenadering is, en blijkbaar is de multikulturele benadering mislukt, kan dat pijnpunt alleen maar belangrijker worden. Hoelang kunnen we naast mekaar blijven leven en mekaar miskennen , ja wantrouwen ?
Het oplossen van dit probleem lijkt mij - zeker op lange termijn - een stuk belangrijker dan de staatshervorming. Belangrijker, en misschien ook moeilijker, want goede wil is soms ver te zoeken, aan beide zijden.
3 comments:
blabla.
Het probleem van het multiculturele samenleven, het erkennen, waarderen van die verschillende culturen en daarin slagen zonder die afzonderlijke culturen, ideologieën samen te smelten tot een eenheidsworst (wat een enorme verarming van het maatschappelijk leven zou zijn), zal zeker niet opgelost worden door politici. Dit zal moeten gebeuren vanuit de basis, stadsstraat per stadsstraat. Buurtfeesten (eventueel door de lokale overheid gesubsidieerd) kunnen daartoe een aanzet zijn, maar dan nog zal het een proces van zeer lange adem zijn, een processie van Echternach, waarbij na elke mislukking iemand opnieuw zijn eigen gelijk naast zich neer zal moeten leggen en weer een stap zetten naar zijn buurman die leeft vanuit een andere cultuur. Hiervoor is nood aan vele moedige en bescheiden mensen in alle culturen.
Bovenstaand probleem vergelijken met de ook broodnodige staatshervorming is eigenlijk niet mogelijk, want van een heel andere orde.
Ik heb geschreven met een geloof in een toekomst voor onze maatschappij, omdat ik niet anders kan dan in een (positieve) toekomst te geloven.
Ik heb maar een vraagg bij je doordachte tekst: was de versmelting van de Griekse en Romeinse cultuur een verarmende eenheidsworst ? Ik ben er nog altijd niet uit.
Post a Comment