Pasen

Morgen 24 april is het Pasen. Het is ook de 31ste verjaardag van de begrafenis van mijn vader. Ik weet nog dat het een ijskoude en overtrokken dag was. Het weer paste perfect bij onze gemoedstoestand.

Wanneer ik in mijn geest even de lange lijst overloop van de mensen die de uitvaart bijwoonden of hun medeleven betuigden stel ik vast dat de grote meerderheid  intussen zelf al over de finale drempel van het aardse leven naar de dood verdwenen zijn .... de deur die enkel in één richting kan geopend worden ...

Zo komt ook voor ons, de volgende generatie, de eindstreep stilaan in zicht. De weg die we nog af te leggen hebben is in ieder geval véél en véél korter dan de weg die we al hebben afgelegd, maar daarom niet getreurd : ieder zijn beurt is niet te veel.

En morgen  is het Pasen  ! Voor de kleine minderheid die de boodschap van Pasen nog kent en aanvaardt is dat een open deur naar een ander en beter bestaan. Misschien vergissen wij ons schromelijk. Maar indien dat zo is, zullen we het nooit weten !