Reflecties

-- Ik vraag me dikwijls af hoe mijn voorouders in de 17e en 18e eeuw echt leefden. Daar weten wij eigenlijk zeer weinig van. De generaties na de mijne kunnen zich al niet meer voorstellen hoe jan modaal leefde in de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw.

"Historische bronnen mogen dan een pak waardevolle informatie bevatten, zij blijven subjectief en selectief. Tot in de 19de eeuw werden geschriften vastgelegd door mensen die konden schrijven, voor mensen die konden lezen. Dit alleen al wijst op een sociologische discrepantie; 99 procent van de bronnen beslaat 1 procent van de bevolking. Voor mensen zoals u en ik, is de kans groot dat onze voorouders tot de grootste teller behoren. Het verhaal van die voorouders zal u nauwelijks in uw geschiedenisboeken terugvinden."

Lees : http://www.archeonet.be/?p=17654.

-- Ik vraag me dikwijls af hoe veel vrede onze voorouders gekend hebben. Met vrede bedoel ik de afwezigheid van oorlog ; uitgeperst zijn ze wel altijd geweest. Ik heb nu minstens een gedeeltelijk antwoord gevonden :

"Gedurende 147 jaar, van 1566 tot 1713, kenden de Zuidelijke Nederlanden nauwelijks 29 jaar vrede... Die voortdurende troebelen waren een ware plaag  niet alleen voor de boeren maar ook en vooral voor de kleine man die bij de minste tegenslag riskeerde in de marginaliteit terecht te komen; vandaar een sterke toename van de groep behoeftigen, in die mate zelfs dat de nochtans vrij degelijk georganiseerde armenzorg de situatie niet meester kon."

En de 18e eeuw was maar marginaal beter hoewel de landbouw productiever werd en de eerste tekenen van de industriële revolutie zich aanboden. Maar ook daar lag veel, nieuwe, en andere miserie verborgen ...

Meer in : "Het land en de baronie van Boelare" door Marc Van Trimpont, 2001 en uitgegeven door de Geschied- en Heemhundige Kring Gerardimontium.