Rome

Het tumult dat ontstaan is over het bezoek van de eerste minister aan Rome ter gelegenheid van de zaligverklaring van de vorige paus toont eens te meer aan dat papenvreterij in dit land een zeer populaire sport (geworden) is. Waarschijnlijk  is die evolutie  voor een klein deel te wijten aan onverbeterlijke en verbeten revanchisten (waarvan velen zelfs de "dictatuur" van de kerk niet meer gekend hebben) maar  voor een groot deel aan de kleine minderheid in de rangen van zwartrokken en aanverwante soorten die hun poten niet van kinderen konden houden.

Maar nu is het hek van de dam ; de gelegenheid is te mooi om er niet eens echt in te vliegen in de hoop dat de kerk dit niet overleeft. Daar zou ik alvast mijn boontjes niet op te week leggen.

Overigens zegt mijn eigen gut feeling dat onze eerste minister daar in Rome echt niets te zoeken heeft. Dat onze vorst gaat kan nog verklaard worden door het feit dat hij als staatshoofd moeilijk de uitnodiging van een ander staatshoofd kan negeren.

En ik meen dat het Vaticaan een van andere staten of instellingen onafhankelijk gebied moet blijven, maar dat het statuut van staatshoofd voor de paus niet snel genoeg kan vervallen. Met godsdienst en geloof heeft dat echt niets meer te maken.