In de 72 jaar van mijn bestaan is de wereld onherkenbaar veranderd - niet dat ik daar ook maar voor iets tussenzat - met een explosie van de techniek zoals we er in de ganse geschiedenis geen andere gekend hebben en met meer verschrikkelijke menselijke laagtepunten dan ooit te voren, maar ook met enkele hoopgevende lichtpunten.
Maar laat me even Joannes parafraseren : het licht scheen in de duisternis en de duisternis nam het niet aan. En nu hebben we de (finale ?) keuze : de lichtende punten uitbouwen tot een menselijker maatschappij of ons leefmilieu en onze aarde totaal vernietigen. Ik zal het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet meer meemaken, maar ik zou niets durven verwedden op een goede uitkomst.
Maar iedereen weet dat ik een verstokte pessimist ben en er is geen enkele reden om aan te nemen dat de technische vooruitgang nu ineens stil zou gaan vallen. Maar technische vooruitgang leidt ook niet automatisch tot een betere wereld : de recente geschiedenis is daar het beste bewijs van. Waar technische vooruitgang beschikbaar wordt zonder morele en ethische groei staan ons mogelijks nieuwe catastrofes te wachten.
No comments:
Post a Comment