Ik houd van narcissen. Al zo'n dertig jaar lang plant ik er ieder jaar bij in mijn tuintje. Er zouden er al een paar honderd moeten staan. Maar ik plant ze, ze bloeien één keer, en verdwijnen dan. Soms komt er nog wat groen uit de grond, maar is er geen bloemvorming, maar meestal komt er niets meer ... Verleden jaar heb ik er zelfs geen meer bij geplant.
Op dit ogenblik staan er welgeteld zes bloemen in bloei, niet echt het overvloedige lentebeeld dat narcissen kunnen en moeten oproepen.
Ik wordt altijd geel van afgunst wanneer ik prachtige perken bloeiende narcissen zie. Maar ik heb een troost, naar het schijnt ben ik niet de enige waar de narcissen "niet mee willen". Ik vind het wel verdomd spijtig.
No comments:
Post a Comment